Lavatera

Nog een plant die van goed doorlatende grond houdt is de Lavatera. 

Heel veel mensen zijn dol op de Lavatera, omdat het een plant is die in ėėn jaar uitgroeit tot een flinke struik die ook nog eens maandenlang kan bloeien. 

Er zijn Lavatera’s met witte, wit met rose en diverse tinten rose bloemen.   

Tegenwoordig hebben wij ook nog een vrij nieuwe selectie, die met lilablauwe bloemen bloeit. 

Een kleurdoorbraak bij de Lavatera, want eerder was de kleur blauw alleen bij zijn nichtje, de Malva te vinden. 

Ongetwijfeld heeft die blauwe Malva er iets mee te maken dat er tegenwoordig dus ook een bijna blauwe Lavatera is.

Over alle soorten en variëteiten Lavatera zal ik het van de lente wel eens hebben, het is niet verstandig om die nu te planten.

Wat ik wel even wil bespreken is de winterhardheid van de Lavatera. 

Die is namelijk prima, als de plant op goed doorlatende grond staat. 

Lavatera groeit van nature op zanderige, rotsachtige, slecht watervasthoudende grond. Daar is de plant helemaal op ingesteld. 

Lavatera is bijvoorbeeld zacht behaard, zowel blad als stengel voelen zacht aan door die haartjes. 

Die haartjes zijn ook weer een aanpassing aan droge omstandigheden. 

Net als de geur van lavendel en rozemarijn, voorkomen de haartjes op blad en tak de verdamping van water. 

Plant je een Lavatera dus op een bodem die te lang nat blijft of slecht afwatert, dan zal de plant daar in de groeimaanden niet zo’n last van hebben. 

Ze groeit hard en verdampt veel. 

Staat ze in de winter min of meer werkeloos met haar voeten in te natte grond, dan rotten de wortels weg. 

In de lente is de plant dood. 

Het lijkt weer of ze bevroren is, maar ze is verrot. 

Zo krijg je de praatjes in de wereld dat de plant niet goed winterhard is. 

Mijn schoonouders hebben 12 jaar van een Lavatera genoten. 

De plant stond op het zuiden op zeer goed doorlatende grond. 

Zij is niet doodgegaan, mijn schoonvader heeft haar gerooid omdat ze te groot werd.