Alleen in ons land al komen er meer dan 600 verschillende bladluizen voor.
De meeste mensen scheurden vroeger naar het tuincentrum toe om een luizenbestrijdingsmiddel te halen, als er thuis in een zeer beminde plant een luisje werd gesignaleerd.
Gelukkig is het tij flink aan het keren, mede door het feit dat de meeste bestrijdingsmiddelen uit de schappen zijn verbannen.Het is dan ook de hoogste tijd, dat we de bladluis met andere ogen gaan bekijken.
Moeder natuur heeft er een hekel aan als er planten zijn, die het om één of andere reden niet naar hun zin hebben.
Zulke planten worden door haar opgeruimd, door er een schimmel of een insect op af te sturen.
Als de zwakke plant opgeruimd is, hebben andere planten de kans om het te proberen.
Heb je dus luis in een plant, probeer dan niet de luis te bestrijden, maar probeer na te gaan waarom jouw plant het niet naar zijn zin heeft.
Staat ze niet te nat of te droog?
teveel of te weinig in de zon?
is de grond wel geschikt?
geef je de plant wel voldoende te eten? enz.
Gezonde, blije planten hebben geen luis. (Ik kom later nog terug op wat uitzonderingen.)
Vergeet ook niet dat luizen heel belangrijk zijn in de voedselketen.
Heel veel insecten en vogels zijn afhankelijk van de luis.
Buxusmot
Eeuwenlang is het goedgegaan met de buxusplanten, maar de
laatste jaren lijkt de klad er opeens ingekomen te zijn.
Het begon enkele jaren
geleden al met twee verschillende schimmelziekten die ervoor zorgden dat de
blaadjes en de twijgjes bruine vlekjes kregen en vervolgens afstierven.
De schimmels sloegen vooral toe naar flinke regenrijke
perioden.
Het resulteerde in kilometers kale of lelijke buxushaagjes, verminkte
buxusbollen en verfomfaaide buxuskippen.
Heel veel buxusplanten werden gerooid en verdwenen in de
groencontainers.
Bekendste voorbeeld is waarschijnlijk de tuin van paleis het
Loo waar 23 kilometer (!) buxushaagjes werden gerooid en vervangen door de
Japanse hulst , Ilex crenata ‘Dark Green’.
Klap op de vuurpijl was de aankomst van de buxusmot een jaar
of twee geleden.
De rups van dit motje smult van buxusblaadjes en liet de
eigenaar van de buxus met een kaal gevreten plant achter.
Wat ik heel raar vond, is dat velen die kaalgevreten planten
rooiden en weggooiden.
Dat doe je tenslotte toch niet met elke plant waar
rupsen in gezeten hebben?
Enfin, op het tuincentrum komen veel mensen vragen voor een
oplossing van een of twee van deze problemen.
Naar mijn idee ligt de oplossing niet in het bestrijden,
maar in het voorkomen
In de natuur is het zo dat zwakke of niet aangepaste planten
het haasje zijn en door moeder natuur opgeruimd worden.
Die goede moeder stuurt
schimmels en/of beestjes af op planten die niet lekker in hun vel zitten.
Zo
worden zwakke planten of plante,n die op een verkeerde plek staan, of op
verkeerde grond opgeruimd op dat beter aangepaste of sterkere planten meer
ruimte krijgen.
Waarom zouden jouw buxusplanten het niet naar hun zin kunnen
hebben?
Ik ben ervan overtuigd dat we het in de hoek van de bemesting moeten
zoeken.
Van buxus wordt regelmatig geoogst, in het snoeisel zitten altijd voedingstoffen opgeslagen.
Er verdwijnt
vaak meer voedsel dan dat er aan meststoffen aangevoerd worden.
Bovendien
worden buxusplanten vaak veel te dicht op elkaar geplant
Er zijn mensen die er
het liefst 8 of zelfs 10 per meter willen planten, dan lijkt het al wat.
Vier
of vijf is vaak al voldoende, maar dat vinden velen er zo kaal uitzien.
Vele
varkens maken de spoeling dun, vele buxus maken de haag ziek, zeg ik dan.
Ruim planten en goed mesten zal de oplossing moeten gaan
worden.
Alternatieven voor de buxus zijn er wel, maar ze lijken
minder op buxus of groeien veel sneller.
De plant die het meest op buxus lijkt
is de eerder genoemde Ilex crenata ‘Dark Green ‘, maar die doet het
niet op zware kleigrond zoals die bij ons in de Hoekse Waard te vinden is.
Wil
je toch proberen, meng dan heel veel potgrond en tuinplantengrond door de
grond.
Gebruik in geen geval tuinturf of tuinaarde!
Bladluizen deel 2
Pas schreef ik stukje over bladluizen in planten.
Ik schreef dat er meestal wat aan de omstandigheden voor de planten mankeerde als een plant vol met bladluizen zat.
Ik eindigde met het vermelden dat er ook geheel gezonde en tevreden planten zijn die toch last van bladluizen kunnen hebben.
Diverse luizen hebben zeer interessante levenswijzen.
Ze hebben bij hun vermeerdering bepaalde planten nodig.
Ze migreren in een bepaald stadium naar een specifieke plant, vermeerderen zich daar massaal en verhuizen dan weer door naar een ander type plant.
Zo'n specifieke plant waarop ze zich massaal vermeerderen noemen we een waardplant.
Meest bekende luis in dit geval is de zwarte bonenluis die onder andere de boerenjasmijn, de vlier en de Gelderse roos als waardplant heeft.
Ergens in de lente zitten deze planten binnen de kortste tijd vol zwarte luizen.
Die zitten daar een aantal weken en dan zijn ze weer weg.
Bestrijden is niet nodig. De plant heeft er nauwelijks last van, vaak heeft de eigenaar van de plant er meer last van.
Je hoeft niet bang te zijn dat die zwarte luizen in je rozen of zo gaan zitten, daar halen die luizen hun neus voor op.
Mocht je een plant vol met luizen hebben, geniet dan van het feit dat lieveheersbeestjes en hun larven, de larven van gaasvliegen, sluipwespen en zo voorts en diverse vogels een feestmaal hebben aan jouw bladluizen.
Bloedluis
Ik schreef al eerder dat er alleen al in ons land meer dan
600 verschillende bladluizen voorkomen. Eėn van die luizen is de bloedluis.
Je zou zeggen dat ik dit verhaaltje beter een paar dagen
geleden had kunnen schrijven met Haloween, maar met bloed of vampiers hebben
deze luizen niets te maken.
Bloedluis komt veel voor in (sier)appelbomen.
Op
takjes, maar ook direct op dikkere takken en stammen zie je witte, pluizige
dotjes zitten. Veel mensen denken dan dat het wolluis is, maar dat is weer een
andere. Het is bloedluis. Als je met je vinger flink op die witte dotjes drukt
en wrijft, en je kijkt dan naar je vinger,
dan is het net of er bloed op zit. Dat
zijn natuurlijk de fijngewreven luisjes.
Heel kenmerkend voor de bloedluis zijn de vergroeiingen op
takken en stammen die op de zuigplekken van de bloedluis ontstaan. Door stoffen
die ze afscheiden vormen zich celwoekeringen die wel wat op vruchtboomkanker lijken.
Vruchtboomkanker wordt veroorzaakt door een schimmel.
Soms gaan de bloedluizen
zitten op ruwe plekken, die door die schimmel veroorzaakt
zijn. Je weet dan niet of de woekeringen door de bloedluizen of door de
schimmel veroorzaakt zijn.
Wat de oorzaak ook is, de boom heeft het niet best.
Het bestrijden van de bloedluis is vrij zinloos, want het
ligt altijd aan de groeiomstandigheden van de appelboom.
Een appelboom die op
te natte of op slecht afwaterende grond staat, heeft het niet maar zijn zin en
is gevoelig voor bloedluis.
Je zult dus wat aan die groeiomstandigheden moeten
doen om van de bloedluis af te
komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten