Byzondere heester-soorten

Gekrulde rooie

De Leucothoe is een leuk groenblijvende struikje dat in de wintermaanden de show steelt door mooi rood te verkleuren. Voor ik daarover verder ga, wil ik eerst even iets zeggen over het uitspreken van de wetenschappelijke naam. De eu  wordt in deze naam uitgesproken als ui en de oe  aan het einde wordt bij deze plant uitgesproken als twee aparte klinkers, dus o en é.

Je zegt dus [Lui-ko-to-é] en geen [Leuke-toe] of zo iets. 

Neem het me maar niet kwalijk dat ik het zeg, dat is de leraar in mij.

Enfin, de Leucothoe is dus een groenblijvende plant van een centimeter of 60 hoog die in de lente bloeit met trosjes witte klokjes. Die bloemen zijn echter bijzaak. 

De hoofdsierwaarde zit in het feit dat het blad in de herfst en winter, onder invloed van de lage temperatuur , prachtig rood verkleurd. Het eerste ras dat een jaar of 20 geleden op de markt kwam heette ‘Scarletta’. Die naam bleek niet echt geldig te zijn en werd verder bekend onder de naam ‘Zeblid’. 

Op de kwekerij van één van onze kwekers vond de eigenaar een jaar of 10 geleden een Zeblidplant met een vreemd takje. 

De blaadjes waren door een of andere spontane mutatie allemaal een beetje gedraaid . De kweker nam stekjes van deze plant en kweekte er een leuk partijtje van. Hij bracht de plant op de markt en noemde haar ‘Curly Red’. Ik was één van de eerste die de plant in het assortiment opnam. 

Het was echt een bijzonder noviteitje, maar de reacties waren wisselend. Veel mensen dachten dat de plant ziek was of last van luizen had. 

De verkoop viel in het begin een beetje tegen. 

Smaken en meningen veranderen echter en op dit moment is de Curly Red één van de best verkochte Leucothoe's.

Leucothoe is in de verte familie van heideplanten en Rhododendrons. 

Dat geeft al aan dat de plant van iets zure, losse grond houdt. Onze zware kleigrond kan dus het best gemengd worden met gewone potgrond. Gebruik nooit tuinturf of bemeste tuinaarde. In potten doet de plant het uitstekend.

Sinocalycanthus 'Hartlage Wine'

Dit familielid van de specerijstruik is een bijzondere verschijning die je letterlijk en figuurlijk niet op elke hoek van de straat zult vinden. Dat heeft te maken met de onbekendheid van de plant, een andere reden is er niet, want het is een sterke struik die met bijna elke grondsoort tevreden is. 
De plant bloeit rijk met prachtige wijnrode bloemen en ze is eenvoudig te snoeien. 
Niet dat dat nodig is, want met zijn uiteindelijke grootte van rond de twee meter is het niet echt een reus te noemen.
Door zijn onbekendheid wordt de plant weinig aangeboden, maar Intratuin Numansdorp heeft toch enkele exemplaren te pakken kunnen krijgen.

Mahonia nitens 'Cabaret'

Een kleurdoorbraak bij de Mahonia's.
Die bloeien normaal gesproken altijd geel.
Geen geintje, maar de 'Cabaret'' bloeit prachtig warm bronsoranje en dat in de nazomer.
Loopt trouwens met mooi rood blad uit.
En groenblijvend!, wat wil je nog meer?

Mahonia 'Soft Caress' 

Nieuw!! en wij bij Intratuin Numansdorp boden we haar als eerste aan:
De Mahonia die niet prikt. 
Ze heeft prachtig loof en is zeer geschikt om in de tuin te planten, maar staat ook byzonder in een pot.
Bloeit laat in het jaar met gele bloemaren en geeft in de lente blauwe bessen.
Haar naam is Mahonia 'Soft Caress'

  

Bijzondere eikenbladhortensia's 

In principe is de eikenbladhortensia (Hydrangea quercifolia) al redelijk bijzonder, maar er zijn tegenwoordig al aardig wat selecties op de markt.

De eikenbladhortensia is een ijzersterke en makkelijke plant met prachtig gevormde bladeren, die in het najaar heel mooi warmrood kunnen verkleuren. 

( Bij het stukje over herfstkleuren is de laatste foto van een eikenbladhortensia .)

De plant stelt geen bijzondere eisen aan zijn standplaats.  Ze kan veel zon hebben, maar ik heb er eentje tegen de noordenkant van mijn huis staan en die doet het ook uitstekend. 

In de zomer bloeit de plant met witte bloempluimen, die wel wat op die van een pluimhortensia lijken. 

Ik moet er bij schrijven dat bij ons op de zware kleigrond eikenbladhortensia’s het beter naar de zin hebben dan de pluimhortensia’s. 

Ook bij de eikenbladhortensia heb je open bloemtrossen en vollere, dichte bloemtrossen. 

Bij de volle bloemtrossen was altijd de selectie ‘Harmony’ de bekendste, maar die had last van slappe takken, de bloemen lagen altijd op de grond tussen het blad. 

De beste keuze is de geheel nieuwe ‘Queen of Hearts’ die wij als enige intratuin aanbieden.

Bij de planten met een meer open bloeiwijze was altijd ‘Snowqueen’ ( ‘Flemygea’ ) de mooiste. 

Ze had als enige nadeel dat ze makkelijk 150 cm hoog kan worden. De nieuwe ‘Ruby Slippers’ is net zo mooi, maar blijft een stuk compacter.

Eikenbladhortensia met herfstkleuren