Sneeuwklokjes

De winter is amper begonnen, maar de dagen beginnen al te lengen. 

Het zijn maar seconden of halve minuutjes, maar we zijn weer op weg naar de lente. 

Op die weg naar de lente moeten we in de wintermaanden genieten van alle kleine stapjes die de natuur maakt.

Bij mij in de tuin steken duizenden sneeuwklokjes hun groene neusjes al boven de grond uit. 

Met die groene neusjes kunnen ze de temperatuur en de lengte van de dagen goed bijhouden. 

Is de temperatuur en de lengte van de dag naar hun zin, dan haasten ze zich om hun vrolijke witte bloempjes uit te laten groeien en te laten bungelen in de wind. 

Voorpret is ook pret. 

Vaak duurt de voorpret langer dan de pret zelf. 

Laten we dus genieten van die kleine dingetjes.

Sneeuwklokjes zijn er in diverse soorten en heel veel variëteiten.  

Er zijn mensen die zichzelf Galanthofiel noemen. 

Dat betekent: liefhebber van de Galanthus, de wetenschappelijke naam van het sneeuwklokje. 

Ik ben wel eens in een tuin geweest waar vele tientallen variëteiten in de tuin stonden. 

Leuk hoor, maar na 10 soortjes heb ik het wel gezien. 

Het is grappig om een sneeuwklokje met grote en met kleine bloemen te zien, met lange en met korte stelen, met gevulde en met enkele bloemen, met grote of met kleine groene vlekjes op het bloemblaadje, maar dan is het voor mij mooi geweest. 

Ik heb zelf een stuk of 5, 6 verschillende, maar de gewone, simpele Galanthus elwesii is mij mooi genoeg.

De echte Galanthofiel trekt in de late winter naar Groot-Brittannië om de nieuwste sneeuwklok aan te schaffen. 

Dat daar dan prijzen van enkele tientallen of vele tientallen ponden worden neergeteld voor één bolletje is normaal.

De tijd om sneeuwklokjes als bolletje te planten is al lang weer voorbij, maar regelmatig worden ze bij ons aangeboden in een potje. 

Als je ze nu koopt kun je ook de lente zien naderen. Het leuke is dat het er elk jaar meer worden. 16 jaar geleden had ik misschien 100 bolletjes, nu, ik schreef het al, duizenden.