Ik kan mij nog goed herinneren dat een jaar of 25 geleden de
Viburnum tinus op de Nederlandse markt kwam.
Het was toen iets heel bijzonders,
een groenblijvende plant die in de wintermaanden bloeit en die het uitstekend
op kleigrond doet.
Er was toen één beperking: de plant was nog zo onbekend dat
men niet wist of de plant wel voldoende winterhard was.
Na een aantal winters
was het echter wel duidelijk: tinus is winterhard.
Dat wil dus zeggen dat de
plant zonder enige vorm van bescherming 10 graden vorst kan verdragen.
Als de
plant in pot staat is die 10 graden vorst echt wel het matje.
Bij 11 graden
vorst bevriest ze.
In de tuin kan de plant een aantal graden vorst meer
verdragen.
De afgelopen 25 jaar zijn er 2 winters geweest waarin de Viburnum
tinus een flinke klap heeft gehad.
Let wel, ik spreek hier over ervaringen uit
de Hoekse Waard, woon je in het oosten van het land, dan kunnen er meer
winters zijn geweest waarin de tinus het lastig heeft gehad.
Enfin, toen eenmaal bleek dat de plant redelijk betrouwbaar
winterhard was, kwamen er steeds meer selecties op de markt.
We hebben normaal
gesproken een stuk of 7 verschillende tinussen in huis.
De verschillen zitten
hem vooral in de uiteindelijke grootte van de plant, de kleur van de bloemknoppen
en de tint van het blad.
Er is ėėn selectie de kleinste en dat is de ‘Eve Price’.
De gewone Viburnum tinus kan met gemak
250 cm hoog worden.
De ‘Eve Price ‘ wordt ongeveer 100-125 cm hoog.
Schaduw wordt uitstekend verdragen, maar de
bloeirijkheid zal er minder zijn.
Snoei wordt uitstekend verdragen, maar doe
dat direct na de bloei. Dus stel dat de plant 11 april uitgebloeid is, snoei
hem dan 12 april.
13 april mag ook, maar wacht er niet weken of maanden mee.
Geef de plant tijd om opnieuw te groeien en bloemknoppen aan te leggen.
Door
snoeien krijg je wel minder van de leuke blauwe besjes die na de bloei gevormd
kunnen worden, maar een tuinier(ster) moet keuzes maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten