Dat lenterozen niet al te goedkoop zijn heeft een aantal
oorzaken.
Een van de oorzaken is het vermeerderen van de plant en dat kun je op
3 manieren doen. De simpelste manier is
zaaien. Het leuke van zaaien is dat het een goedkope manier van vermeerderen
is. Grappig kan ook zijn dat elke zaailing uniek is.
Het kan bij zaailingen een
jaar of vier duren al eer de plant voor het eerst bloeit.
Niets is dan
spannender om de eerste bloem iets op te tillen om haar eens goed te bekijken.
Meestal echter zal er geen grote verrassing volgen en lijkt de bloem op één van
de ouders van de plant.
Soms echter zit er een bijzondere plant bij die echt
iets aparts is en die heel veel tuinliefhebbers graag zouden
willen hebben.
En dan heb je natuurlijk een probleem. De plant zaaien is geen
optie.
De zaailingen lijken namelijk meestal niet op die bijzondere plant.
De
plant moet dan gescheurd worden.
De bijzondere plant wordt dan in stukjes
gebroken.
Elk stukje met wortels kan een nieuwe plant vormen.
Maar ja, een
bijzondere plant in stukjes scheuren levert maar een paar nieuwe planten op.
Als de vraag van die plant dan hoog is, vliegt de prijs van die plant de lucht
in.
Honderd dollar, pond of euro is dan niets.
Enkele tientallen jaren geleden is er een nieuwe vorm van
vermeerderen ontdekt.
Dit is een soort stekken, maar dan met piepkleine stukjes
van een plant.
Die minieme stukjes worden in een laboratorium in schaaltjes
gelegd met een speciale voedingsbodem. (Deze manier van vermeerderen heet
weefselkweek of invitrocultuur.)
Op deze manier kunnen vooral nieuwigheden
massaal vermeerderd worden.
Dat is vooral voor de tuinliefhebbers goed nieuws.
Nieuwigheden of bijzonderheden zijn op die manier sneller verkrijgbaar en beter
betaalbaar.
Voor de Helleborus orientalis geldt, hoe de plant ook
vermeerderd wordt, het altijd een aantal jaren duurt voordat de plant bloeit
en/of verkoopbaar is en dat vind je terug in de prijs.
Helleborus 'red red wine' |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten