woensdag 1 februari 2017

Wegdromen bij het snoeien



"Gisteren heb ik mijn oude wijven gesnoeid''
Nee!! geen oude vrouwtjes geknipt, maar mijn hoogstam appelboom van het ras ‘Oude Wijven’. 
Ik heb deze boom 16 jaar geleden aangeschaft en geplant, enkel en alleen om de naam. 
Ze geeft behoorlijk veel appels die eigenlijk zo uit de hand niet te eten zijn. (Ik vraag mij af hoe ze aan te naam gekomen zijn.) 
Enfin, met wat suiker en kaneel kun je er heerlijke appelmoes van maken.
Het snoeien van hoogstam fruitbomen is een beetje een uitstervende bezigheid. 
Er worden nog genoeg hoogstam fruitbomen geplant, maar wie leert je nog om ze te snoeien? 
Ik heb vroeger in Zuid-Limburg heel veel appels en peren gesnoeid. 
De meeste waren laagstambomen, maar bij de fruittelers waar ik werkte, hadden ze ook nog behoorlijk wat oude hoogstammers. 
In oude fruitbomen die al helemaal het goede model hebben is dat niet zo moeilijk, maar zelf een hoogstammer van jongs af aan vormen is toch een ander verhaal. 
Door goed op te letten, veel te vragen en er de juiste literatuur over na te slaan is het me toch gelukt om mijn oude wijven een mooi model te geven. 
Vandaag was het dus vooral een kwestie van wegsnoeien wat ik niet wil hebben. 
Tamelijk geestdodend werk zou ik bijna willen zeggen, maar met een schuchter winterzonnetje is het toch een heerlijk werkje en geestdodend kan dan beter geestontspannend genoemd worden. 
Je hebt tijd om over van alles na te denken, of dat nou over tuinieren, vakantie of werk gaat, door te tuinieren kun je heerlijk ontspannen en wegdromen.
Toen ik klaar was heb ik alle takjes (als ontspanning heb ik ze geteld, het waren er 636) verhakseld en de takkenbrokjes aan mijn compostbak gedoneerd. 
Over een jaar of twee is het weer voedzame compost.
Vanavond hutspot met appelmoes van oude wijven!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten