Vandaag heb ik mijn rozen gesnoeid.
Over rozen snoeien wordt
vaak zo moeilijk gedaan dat veel mensen ze niet durven te snoeien.
Er zijn er
ook die geen rozen planten omdat dat snoeien wel heel erg ingewikkeld lijkt als
je de boeken er op naslaat.
Ik heb zelf op de tuinbouw school in Boskoop ook geleerd hoe
je rozen moet snoeien.
Op zoveel oogjes en op een naar buiten gerichte knop.
Moeilijk, moeilijk.
Als ik dan van school naar de trein fietste zag ik de mannen
van de plantsoenendienst met een klepelmaaier de rozenperken 25 cm boven de grond afmaaien.
In de loop van de
zomer bloeiden die perken dan dat het een lieve lust was.
Rozen snoeien wordt
moeilijker gemaakt dan het is, dacht ik toen al.
Mijn gedachte werd een aantal jaren geleden bevestigd door
een uitzending van een Engels tuinprogramma.
De presentator kwam op een soort
proefstation voor rozen bij twee vakken rozen.
Het was één ras en de twee
vakken lagen vlak naast elkaar.
Het linkse vak bevatte ielige planten met wat
bloemen, het rechtse vak was mooi dichtgegroeid en bloeide uitbundig.
“Wat is
hier de verklaring van?”, vroeg de presentator aan de man van het proefstation.
“Het linkse vak hebben we gesnoeid zoals het in alle tuinboeken staat, in het
rechtse vak hebben we alle rozen 30 cm boven de grond afgeknipt en verder
nergens naar gekeken. Alleen de dode takjes hebben we weggeknipt.
We hebben
niet gekeken naar knopjes of oogjes en we hebben alle dunne takjes, die volgens
de boekjes weggeknipt zouden moeten worden, lekker laten zitten.
We vermoeden
dat het rechtse vak veel minder stress heeft door te diep snoeien en dat die
dunne takjes misschien geen bloemen geven, maar wel blad en dat dat blad voedsel
maakt voor de plant waar de hele plant van profiteert.”
Sindsdien snoei ik mijn rozen op de nieuwe manier, lekker
makkelijk en de resultaten zijn prima.
Niet bang zijn voor vorst, de schaar
erin.
Heb je toch nog vragen, kom ze gerust stellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten