Palmen zijn in

Eigenlijk zijn ze al jaren in, maar de laatste tijd groeit de belangstelling weer enorm. 

De liefde voor palmen is met die paar strenge winters van 5, 6 jaar geleden wel wat bekoeld, maar is intussen weer helemaal opgebloeid.

Er zijn drie palmensoorten die veel verkocht worden. 

De minst winterharde is de Phoenix canariensis, deze dadelpalm groeit redelijk hard en wordt al voor een lage prijs aangeboden. Velen kopen deze palm als een ėėnjarige. 

Mocht de plant enkele zachte winters overleven, dan is dat mooi meegenomen. 

Zonder bescherming kan deze palm een graad of 6 vorst verdragen.

Meer winterhard, maar wat dat betreft zeker niet betrouwbaar, is de dwergpalm, Chamaerops humilis.

Dit is meer een struikvormige plant die wel gemaakt lijkt om in een mooie pot te planten. Zonder bescherming kan deze palm een graad of 8 verdragen.

Het meest winterhard is de waaierpalm, Trachycarpus. 

De bekendste is de Trachycarpus fortunei. 

Deze groeit langzaam maar zeker uit tot een plant met een flinke stam. 

Je zult weinig planten vinden die zo een tropische uitstraling aan je tuin geven als deze plant. 

Iets minder bekend is de Trachycarpus wagnerianus. Deze is in alles een slag kleiner dan de fortunei. Door het kleinere blad is de plant o

ok beter bestand tegen een winderige standplaats. Ze zou ook wat winterharder zijn. Beide Trachycarpussen kunnen in de volle grond een graad of 12 vorst verdragen. 

Als de plant een aantal jaren in je border staat, kan ze wat graden vorst meer verdragen. 

In een pot kan ze een aantal graden minder verdragen.

Alle palmen kunnen goed droogte verdragen, maar ze hebben liever in de groeimaanden een regelmatige wateraanvoer. 

Om mooi groen blad te houden geef je ze met enige regelmaat buxusmest. 

Ja, je leest het goed. Speciale palmenmest bestaat ook, maar buxusmest voldoet prima.

Ik wil hier even kwijt dat ik al een aantal jaren voor diverse kwekers de teksten schrijf die op de achterkant van de foto- etiketten staat. Ook voor Intratuin heb ik veel teksten geschreven. Dit jaar hangen sinds kort ook mijn teksten aan onze palmen en daar ben ik best een beetje trots op.

Alle palmliefhebbers opgelet: deze week hebben we diverse aanbiedingen in diverse palmen.

Bladluizen en rozen

Ik krijg op ons tuincentrum af en toe de volgende, fluisterend toegesproken, opmerking:

Pssst, Peter, er zitten bladluisjes in je rozen.

Dat klopt, roep ik dan blij, wij spuiten nergens tegen!

Vaak is de fluisteraar verbaasd dat ik zo opgeruimd en blij antwoord geef. 

Waarschijnlijk verwachten ze dat ik met het schaamrood op de kaken de gifspuit pak en die vermaledijde insecten om zeep help. 

Niets is minder waar. 

De bestrijding van ongewenste zuigers, knagers en vreters laat ik aan de natuur over.

Luizen hebben veel verschillende natuurlijke vijanden. Het meest bekend is waarschijnlijk het lieveheersbeestje. Minder bekend is de larve van datzelfde lieveheersbeestje.  

Verder zijn er de larven van gaasvliegen, diverse zweefvliegen en roofmuggen. 

Dan heb je nog roofvliegen, roofwantsen, oorwormen en sluipwespen.

Als je al die natuurlijke vijanden ziet, is het bijna nog een wonder dat er bladluizen bestaan. Bladluizen kunnen zich echter zo razendsnel vermeerderen dat ze een klein voorsprongetje hebben, vooraleer die natuurlijke vijanden ze in de gaten krijgen. 

Wij, tuinliefhebbers, zijn zo gespitst op bladluizen in de rozen dat wij ze al vaak sneller in het vizier hebben dan het lieveheersbeestje en consorten. 

Leun echter achterover en laat die tuinvriendjes hun werk doen. 

Spuiten met gif, al dan niet biologisch, verstoord dat natuurlijke evenwicht.

Als je planten in je tuin hebt staan die elk jaar onder de bladluizen zitten, dan kan het zijn dat die plant het om een of andere reden niet naar zijn zin heeft. 

Het kan dat de grond of de standplaats hem niet bevalt. Het kan ook dat de plant steeds te droog of te nat staat of te veel of te weinig meststoffen ontvangt. 

Meestal te weinig. 

Wat extra voeding doet veel planten goed en verhoogt hun weerstand tegen bladluizen.

Lieveheersbeestje

Larven van de roofgalmug. 1 larve dood ongeveer 100 bladluizen!

Larve van waarschijnlijk een gaasvliegen, lekker aan de maaltijd.

Deze luis is gedood door een sluipwesp

Lavendula 'Peter Pan'

Bij de zoektocht naar een mooie lage, donkere Lavendel zijn we gestuit op de selectie 'Peter Pan'. Deze fraaie lavendel lijkt sterk op de beroemde 'Hidcote', maar groeit duidelijk compacter.
We willen hier ook nog wel even een tip geven om lavendel compact te houden. Op onze rijke kleigrond groeit lavendel gewoon te hard.
Als je de grond armer maakt, door er bijvoorbeeld veel brekerzand door te mengen, groeien de planten al een stuk compacter.

Japanse esdoorns

Japanse esdoorns zijn erg geliefd. De keuze is altijd moeilijk want er bestaan tegenwoordig enkele honderden variëteiten. De verschillen zitten hem niet alleen in de kleur en vorm van het blad, maar ook in de groeiwijze, de kleur van het uitlopende blad en de herfstkleuren. Sommige rassen, zoals de onvolprezen ‘Osakazuki’ vallen het hele jaar niet echt op, in de herfst steelt hij de show met een schitterende rode herfstkleuring.

Voordat je enthousiast naar Intratuin Numansdorp komt, wil ik je toch eerst op een paar aandachtspuntjes wijzen. De Japanse esdoorn is een makkelijke plant, maar houdt niet van een combinatie van zon, wind en droge grond. 

Onze kleigrond is dus niet ideaal, want als ze droog is, is ze ook echt droog. 

Kleigrond en droge zandgrond maak je geschikt door er veel potgrond of tuinplantengrond door heen te mengen. 

Gebruik in geen geval tuinaarde of pure tuinturf.

Uitdrogende wind kan er, zeker bij de fijnbladig rassen, voor zorgen dat de puntjes van het blad bruin worden. En dat is geen fraai gezicht. 

Hetzelfde resultaat wordt bereikt door de plant in de brandende zon te planten. 

Zorg dat de plant tussen 12.00 en 15.00 uur niet in de volle zon staat. 

In die uren staat de Japanse esdoorn liever in de schaduw van een boom of een schutting.

Kun je er voor zorgen dat de plant makkelijk aan zijn vocht kan komen, dan kan de plant uitgroeien tot een juweel in jouw tuin.

Japanse esdoorns doen het trouwens ook prachtig in een voldoende grote pot.

De Japanse esdoorn heet in het Latijn Acer palmatum (en niet Acer japonicum). 

In Engelstalige landen spreken ze dat uit als Eser bij ons is het gewoon Aser.

Kom gauw eens kijken, want we hebben op dit moment een mooi assortiment staan.

 

Aronia appelbes

De appelbes is een familielid van de krentenboom. Er zijn verschillende soorten, maar ze bloeien allemaal wit, hebben fraaie herfstkleuren en geven eetbare bessen. 

In Oost-Europa worden de bessen veel gekweekt voor de consumptie. Meestal worden de bessen verwerkt in sappen en jam. 

Er zijn appelbessen met rode en met zwarte vruchten. 

De Aronia melanocarpa geeft zwarte bessen en kan met gemak 175 cm hoog worden. 

Voor mensen die dat wat te hoog vinden, hebben wij nu een mooi partijtje binnen van de compacte selectie ‘Professor Ed’. 

Een prachtige, rijkbloeiende selectie die rond de 100 cm hoog kan worden. Ideaal voor de wat kleinere tuin en oersterk. 

Appelbessen stellen weinig eisen aan de grond en zijn tevreden met een halve dag zon, meer mag ook.

 

Hosta’s zonder slakken.

Hosta’s zijn prachtige bladplanten. Ze zijn er met heel veel verschillende bladvormen, bladgroottes en bladtekeningen. Zilverwitte of goudgele randen, strepen, harten, noem maar op. Er bestaan tegenwoordig enkele duizenden soorten en rassen. 

Ik heb zelf een aantal rassen in de tuin staan, waaronder de piepkleine ‘Blue Mouse Ears’ en de reusachtige ‘Empress Wu’.

Naar mijn mening zijn er veel en veel te veel rassen. 

Soms zijn de verschillen minimaal. 

Ik heb een wel eens de opmerking van een hosta-o-loog gelezen die zei, dat als je van 10 meter afstand niet kunt zien wat het bijzondere is van een nieuwe Hosta, dat het niet echt een aanvulling is van het assortiment. En daar heeft hij gelijk in.

Er rust een grote smet op de Hosta, en dat is dat de plant aantrekkelijk is voor slakken. 

Nu is dat een opmerking die wat genuanceerd moet worden. Bij al die Hosta’s zijn er namelijk heel veel waar slakken dol op zijn, maar ook een aantal waar ze hun neus voor ophalen. Sommige Hosta’s hebben namelijk dikker en taaier blad. 

Een Hosta met dun en teer blad wordt snel opgevreten, maar de taaie Hosta wordt gepasseerd. Ik mag natuurlijk niet beweren dat deze planten niet aangevreten zullen worden, maar ze zijn beslist slakresistenter.

Het begon met de prachtige ‘Halcyon’ met blauw begrijpt blad. Daar zijn tegenwoordig een aantal afwijkende selecties van die ook dat taaie blad hebben. 

Ik heb een aantal van die sterke soorten door een goede kweker laten kweken. 

Mijn artistieke jongste broer heeft voor mij een leuke slak getekend die afkeurend zijn tong uitsteekt voor die taaie Hosta’s. 

De eerste van deze sterke Hosta’s, compleet met de tekening van Slik de slak, heb ik van de week binnengekregen. 

Ik ben natuurlijk apetrots dat een idee waarmee ik al jaren rondliep realiteit is geworden.